Burhardtówna Janina (1883–1924), działaczka oświatowa i narodowa. Córka Michała i Antoniny z Medekszów, ur. w maj. Podgaju, pow. kowieńskim. Obok studiów malarskich, odbytych w Warszawie, od wczesnych lat poświęciła się pracy oświatowo-społecznej, prowadzonej konspiracyjnie za czasów rosyjskich i późniejszej okupacji niemieckiej. Organizowała więc tajne szkoły dla dzieci, kursa dla starszych, pogadanki oświatowe dla dorosłych, redagowała i propagowała wydawnictwa nielegalne itd. W czasie wojny światowej wzięła czynny udział w akcji niepodległościowej jako komendantka Polsk. Organizacji Wojskowej, placówki w majątku rodzinnym Podgaju, gdzie zogniskowała szeroką działalność. Organizowała dwory ziemiańskie i wsie okoliczne, zbierała wiadomości, wysyłała z nimi kurierów do Wilna i Warszawy, wyprawiała ochotników do wojska polskiego itp. Jednocześnie redagowała wydawane w Kownie pismo popularne »Strzecha«, rozchodzące się na wsi w 7.000 egzempl., i współpracowała w »Dniu Kowieńskim« i wileńskich »Kresach«. Po krótkotrwałym pierwszym aresztowaniu w więzieniu kiejdańskim wyjechała do Wilna, gdzie została odznaczona krzyżem virtuti militari. Po powrocie na Litwę powtórnie uwięziona, z braku dowodów znowu uzyskała wolność, atoli nie na długo, gdyż mocniejsze poszlaki po raz trzeci spowodowały jej uwięzienie przez władze litewskie. Tym razem wyzwoliły ją starania rodziny i interwencja rządu polskiego. Schorowana, w drodze do Polski, w Rydze 12 XII 1924 zmarła w sanatorium. Pogrzebana w Wilnie na cmentarzu Rossa. Po śmierci mogiłę jej ozdobiono »krzyżem niepodległości« z mieczami.
Jej pióra: Z rozmyślań więźnia kowieńskiego. Przyczynek do ideologii P. O. W. w Litwie (»Kresy« wileńskie, nr 2 d. 14 I 1923) i Jednodniówka Kowieńska (wyjąwszy jeden artykuł), tekst pod pseud. Kiliński i ilustracje J. B-ówny, Wil. 1923.
Gulbinowa Ewa z Makowskich, Janina Burhardtówna (»Słowo«, Wil. 1934, nr 112) i informacje rodziny.
Michał Brensztejn